‘Ik ben blij als het regent, want als ik niet blij ben, regent het ook.’
De papa die een emoji stuurt, geanimeerd (hij, niet de emoji). Deugnieterij van de oma. De vriendin met roze blik en marshmallowhartjes na het daljaar. Losse ledematen in de living. Knipogen naar de collega. Teruglachen naar een wildvreemde. Tom die de baaldag wegblaast met kaarsjes en lasagne – vegetarisch. Refuse in de ragga-les. 2019 begon als een toneelstuk.
Nieuwjaren na nieuwjaar, I. de gezinsopvoering. Uitgenodigd worden om te komen eten en daarna een mailtje krijgen met de taakverdeling. ‘Update’, ‘Laatste wijziging’, ‘Toch nog een aanpassing’ … Uiteindelijk hebben we samen gekookt. Tussen recepten, hapjes, ingrediënten, keukengerei en zeven paar zoekende handen. De chef de rust zelve. Zalig.
II. De entr’acte met het gouden randje. Aanschuiven bij Cochon de Luxe om er herinneringen te stelen: ‘Chips en cola zijn geen avondeten’, ‘Kaviaar (van tapioca) à volonté’, ‘Een mooi meisje met een lekkere mossel’, ‘Viva bomma’, ‘Eendenboutje’, ‘Niemand eet graag bloedworst’ (Tom wel, zo bleek), ‘Sneeuwballengevecht!’. Vier uur eten, babbelen, lachen, giechelen, blozen aan één stuk. Halverwege wegduiken in de coulissen voor een bloemlezing in de Provence. Lees: gerookte chocola plukken uit een rood gevoerd kistje en lavendel snuiven in lauwwarm badtextiel. Om zonder gêne onze broeksknoop open te zetten bij het dessert. ’t Was er een van chocola.
III. Het brunchtafereel. Kliederen in de keuken – op de witte muur, over de uitklaptafel – koppige stilte en daarna ‘Too soon!’-plagerijtjes. In de keuken zijn Tom en ik (soms) water en vuur. Voor mij is koken mindfulness, Tom maakt er een sport van om mij af te leiden. ‘Pas op hé, ‘k moet eftjes …’ terwijl hij de schuif opentrekt, recht in mijn kruis. Ik rol op de grond. Lachbui. Zeveren, schudden, kokkerellen met de broer. Elk z’n gerechtjes: omelet met paddenstoelen en spinazie, kefta, courgettestengels, tarte tatin van witloof, bloemkoolpannenkoekjes, tosti’s met brie-appel-honing-walnoot-tijm, granola, gevulde dadels, pompelmoessap, wortelwater, spreads, sla met burrata, zongedroogde tomaatjes en basilicumpesto, mastellen zonder melk of boter en bountytaart zonder Bounty’s. (‘Huh?’ Easy as pie. Je leest het recept hieronder.) Daarna hebben we culinair genikst, onverwachts met z’n negenen.
En dan IV. het blijspel met de bende. ‘Lieve vriendjes …’ Edith kwam voorbereid. Glinsterende oogjes, gelach, geknuffel, gebabbel en een nieuwjaarsbrief: de perfecte apotheose van een feestmaand.
Chocolade-kokostaart
Voor de bodem:
- 200 g medjouldadels
- 175 g walnoten
- 75 g geraspte kokos
Voor de kokoslaag:
- 125 g cashewnoten
- 2 el ahornsiroop
- 200 ml kokosmelk
- 50 g geraspte kokos
- 2 el kokosolie (gesmolten)
Voor de chocoladelaag:
- 200 ml kokosmelk
- 150 g pure chocolade
- Cacao
Hak de walnoten, dadels en kokos in een keukenmachine tot alles aan elkaar plakt. Druk de notenmassa in een springvorm en zet de taartbodem in de koelkast.
Kook de cashewnoten 10 minuten gaar en mix ze met de ahornsiroop, kokosmelk, -schilfers en -olie tot een glad beslag. Haal de taartbodem uit de koelkast en besmeer ‘m met de kokoscrème. Laat de vorm opnieuw afkoelen.
Maak nu de lekkerste laag: verhit de kokosmelk en breek er de chocolade bij. Giet de chocoladesaus op de gekoelde kokoscrème en laat de taart een nachtje staan in de koelkast. Bestrooi ze voor het opdienen met cacao. Et voilà: bountytaart zonder Bounty’s!
Recept uit Easy Vegan van Sanne van Rooij, het meisje achter Living The Green Life.
Chocoladeplakzoen 